Vizyona girenler: Diary of a wimpy kid rodrick rules

Diary Of A Wimpy Kid: Rodrick Rules: Gençlik başlarında duman...

Teenage gençlerine yönelik yapılan komedi filmleri ilgimi çekmemesine rağmen Jeff Kinney'in romanından uyarlanan 'Diary Of A Wimpy Kid: Rodrick Rules' kafamdaki tüm negatif düşüncelerden kurtulmamı sağladı. Ne de olsa gençlik filmlerine karşı alerjim vardı! Filmi izledikten sonra at gözlüklerimi atıp film hakkında düşüncelerimi sizinle paylaşmaya karar verdim. Şunu belirtmeliyim ki; farklı olmayı ilke haline getiren 'Diary Of A Wimpy Kid: Rodrick Rules' serinin ikinci halkası. Keşke ilk filmi izlemiş olsaydım diyerek filmin analizine geçiyorum.

Arzu Çevikalp

Tür kırması bir komedi filmi

Gençler arasındaki meselelere ayna tutan 'Diary Of A Wimpy Kid: Rodrick Rules', onların neler hissettiklerini ve ailelerinin onlara nasıl davranmaları gerektiğinin altını çizen sıkı bir komedi filmi. Peki, sıkı bir komedi olmasındaki sebep nedir? Daha önce komedi filmlerinde hiç göremeyeceğiniz bir öyküleyici anlatımı beyazperdeye aktarması. Çizgi karakterlerle gerçek karakterleri birleştiren yönetmen David Bowers aralara serpiştirdiği başarılı grafik çizimleriyle sanki görsel bir şölen yaratıyor.

Özellikle filmin ilk sahnesinde bunu layığıyla uygulayan Bowers aynı zamanda ekran bölme tekniği ile hikâyeye ait ana kabuğu soyarak diğer bir katmana ulaşıyor. O katmanda gerçek karakterlerin yapmaması gereken hataları görüyoruz. Greg (Zachary Gordon) ve ağabeyi Rodrick (Devon Bostik) üzerine kurulu hikâyedeki tüm sorunlar adeta çizgi karakterlerin dünyasına yansıyor. Aslında filme göre iki dünya tanımı var: ilki; sanal, ikincisi ise reel dünya. Bu iki dünya o kadar iyi bir şekilde harmanlanmış ki, aksini düşünmek hata olurdu

Bağımsız komedi filmlerinin öncülüğünü üstlenen Bowers, "Ben deneysellikten yanayım" diyerek hikâyesini özgünleştirirken bir konuda tuzunu fazla kaçırıyor sanki... Sanırım Bowers çocuksu ruhunu filmin içinde unutmuş. Bir de sulu zırtlak sahneleri montajlamayı unutmamış olsa imiş ortaya çok daha iyi bir film çıkacakmış. Ama Bowers maalesef kusursuz olmayı tam anlamıyla başaramamış. Yine de fazlasıyla tatmin edici!

Saftirik Greg

Bowers'ın çizgi animasyon tekniğini komedi filminde uygulaması her yönetmenin kendine has bir tarzı olduğunu düşündürtüyor bizlere. En amiyane tabirle, aklını doğru bir biçimde kullanan Bowers sadece bununla mı sınırlı kalmış? Kardeşler arasında yaşanan iyi ve kötü olayları su yüzüne çıkartarak aile bireylerine göre değerlendiren 'Diary Of A Wimpy Kid: Rodrick Rules' diğer taraftan da bu düşünceyi ters yüz ederek kardeşlerin aile fertlerine karşı davranışlarını irdeliyor. Greg ve Rodrick'in duygusal bağlarını güçlendirmeye çalışan ailesi aslında oğullarını hiç tanımadıklarının farkına varıyorlar. Zaten gençleri tanımak bir hayli zor. Tıpkı Greg ve Rodrick gibi... Ne kadar asiler bir bilseniz! Gerçi Greg için asi demek doğru olmaz. Çünkü Greg biraz saf bir çocuk. Lakabı da saftirik. O mu saftirik, biz ne saftirikler gördük diyorsunuzdur muhtemelen. Gelelim film hakkındaki önemli ayrıntılara...

Baştan sona kadar espiri dozunu kaçırmadan yoluna devam eden ve gereksiz süslemelerden uzak duran 'Diary Of A Wimpy Kid: Rodrick Rules' insan ilişkilerine yönelik analizlerini perdeye yansıtıyor. Bunu yaparken de sahnelerin kurgusunu kesinlikle bozmuyor. Netice itibariyle; 'Diary Of A Wimpy Kid: Rodrick Rules' tür kırması bir komedi filmi olduğunu her fırsatta dile getirerek aile yaşantısını hayatın merkezine yerleştiren bir belgesel niteliğinde...