Amerikan rüyası

İspanyol model Blanca Padilla kıyafetlerde Amerikan modernizminin sanatsal yeniden doğuşunu belgeleyen tasarımlarla yeni yılın ilk kapak kızı olarak temiz bir başlangıç yapmamıza eşlik ediyor.

Güneş Uysalefe
Fotoğraflar Tom Schirmancher
Moda Editörü Sarah Gore Reeves

Belki sırf İspanyol diye yapıştırmak çok klişe olacak ama Blanca Padilla'ya bakıp Penelope Cruz'u görmemek elde değil. Yüz hatları veya fiziksel yapı olarak değil ama aynı delici bakış ve ruhu okuyan ifadeye sahipler sanki. Fakat modellikte başarılı olma sebeplerinden biri de bu Latin imajı içinde kısıtlı kalmaması, ünlülere özgü 'bukalemun'a dönüşebilme yetisi. Bunu anlamak için ona Calvin Klein'ın ultra modern tasarımları içinde, New York'ta gerçekleşen Ocak kapak çekimimizde bakmak yeterli. 23 yaşındaki model, son beş yıldır durdurulamaz bir yükselişle bu mesleği icra ediyor. Kendisini Victoria's Secret Fashion Show'un hemen öncesinde tanıma fırsatımız oldu.

İsminiz bildiğim kadarıyla İspanyolca'da 'beyaz' anlamına geliyor; size veriliş hikayesini biliyor musunuz?
Bu soru çok hoşuma gitti, daha önce kimse böyle bir soruyla başlamamıştı röportaja. Annem ve babam bu isme bayılırlarmış. Beyaz kelime anlamının yanında saf ve ışıldayan bir şey demek. Önce Blanca demişler, sonra Blanca María akıllarına gelmiş -ki bence fazla dramatik bir isim olurdu. İşin komik yanı ise eskiden ismimi hiç beğenmezdim, şimdiyse çok seviyorum. Adımla özdeşleştiğimi hissediyorum.

Geriye dönüp çocukluğunuza baktığınızda modellik kariyerini seçmenizde neyin etkili olduğunu düşünüyorsunuz? Moda, İspanya'da çalışmak için nasıl bir sektör?
Model olacağım aklıma gelmezdi, hem de hiç! Akranlarıma kıyasla ben çok erken yaşta seyahat etmeye başlamıştım ve anneme hep beni alışverişe götürmesi konusunda ısrar ederdim. Öğrenciyken kendi styling'imi yapmaktan keyif alsam da bu benim için daha çok en yakın arkadaşımla ertesi gün okulda uyumlu kıyafetler giymek üzerineydi; kendimi Paris'te bir defilede görmekle ilgili değildi... Her ne kadar sektör diğer yerlere kıyasla daha sınırlı da olsa, İspanya'da yetenek olduğunu düşünüyorum. Ama daha çok kendine özgü bir havası var: İnsanlar birbirini tanıyor ya da en azından daha önce adını duymuş oluyor.

Son zamanlarda sektördeki isimler 18 yaş altındaki modeller için bir refakatçi ihtiyacını dile getirmeye başladı. Bu konudaki düşünceleriniz neler?
Bence doğru bir karar. Her ne kadar modeller bir anda olgunlaşmış gibi görünmek isteseler de, 14 yaşındaki bir mankenden örnek vermemiz gerekirse, sürekli seyahat etmek, farklı vizyonlara ve beklentilere sahip müşterilerle çevrili olmak, bambaşka bir hayat tarzından gelmek ve mesleğin getirdiği diğer durumlar ile her zaman başa çıkamayabilir. O kadar genç olduğunuzda ve tamamen farklı bir geçmişten geldiğinizde, bunlar ağır bir yük olabilir. Ben modelliğe 18 yaşında başladım yani yetişkindim; buna rağmen tüm hayatım hızla değişti ve tam zamanlı bir model olarak çalışmak için Amerika'ya taşındım. Hayatında yeni bir döneme adım atan herkes, sevgi ve desteği hak eder. Bu tür zamanlarda yetişkin olmayan bir genç kız için yanında ona ayakları üzerinde durmaya yardımcı olacak birinin bulunması çok önemli.

Bir model olarak vücut ölçüsünde yaşanan algı sorunları üzerine fikirlerinizi belirtmekten çekinmiyorsunuz. Sizce bu problem nasıl çözülebilir?
Ben her zaman basitçe eşitliği talep ettim; bunun dışında söylediklerim hakkında iddia edilenler, benim savunduğum şeyler değil. Biz modeller, geçmişimiz ya da durumumuz ne olursa olsun çok çalışıyoruz. O nedenle tüm model meslektaşlarıma hayranlık duyuyorum. Modeller çok mütevazı ve adanmış insanlardır. Gün geçtikçe daha çok çalışkan kadının genç yaşta başarılı olduğunu görüyorum ve buna bayılıyorum! Bu problem düşünce yapısının yavaş ama kalıcı bir şekilde değiştirilmesiyle çözülebilir. Yine de son zamanlarda değişime tanıklık ediyorum ve bunun son derece mutluluk verici olduğunu düşünüyorum.

Ruhsal dinginliğinizi, sonrasında ise fiziksel sağlık ve beslenme alışkanlıklarınızı eleştiri ve rekabetin bu kadar yoğun olduğu moda endüstrisine çok genç yaşta profesyonel bir giriş yapmış biri olarak nasıl korumayı başarıyorsunuz?
Kendime fırsat buldukça küçük ödüller veriyorum; New York'ta sevdiğim etkinlikler yaparak -ki bu sadece patlamış mısır yiyerek film izlemek de olabilir şehir dışına çıkmak da. Favori restoranıma gidiyorum, masaj yaptırıyorum... Aynı zamanda ailem olarak gördüğüm sevdiklerime ve gerçek aileme kendimi yakın tutuyorum. Bir de kendi değerimin farkında olup bunun üstünde çalışmayı asla bırakmıyorum.

Şimdiye kadar kariyerinizde en gurur duyduğunuz an?
Sanırım kendimi Victoria's Secret Fashion Show'da yürürken gördüğüm an. Belki de bunun sebebi olup biten her şeyi birden fark edip kendime 'Bak, işte başardın!' dediğim ilk an olmasıdır; gerçekdışıydı... Ayrıca Riccardo Tisci imzalı son Givenchy defilesini kapatmak da benim için çok özeldi.