Annemle babam ben 10 yaşındayken ayrıldılar.Şu an 20yaşındayım ve babamın evine liseye geçtiğimden beri gitmiyorum.aslında onlar ayrıldıklarında babamla görüşüyordum ama babam sürekli eski mevzuları açıyordu sürekli annemden bahsediyordu cocuk gibi davranıyordu darılıp gidiyordu.Lise kaydı yaptırmaya gittiğimde cıkışta yine annemden bahsetti ve artk yeter dedim artk bahsetme.Bunu dedim diye bana ve anneme küfürler yağdırarak beni orada tek başıma bırakarak bağıra cağıra gitti.oGÜN karar vermiştim davranışlarını değiştirmediği sürece onunla görüşmemeye çünkü babamın bu davranışı ilk değildi.Bu olaydan sonra benden hiçbir şekilde özür dilemedi yaptıklarım yanlıştı demedi aramadı bile hiç.Sadece 6ay sonra beni yolda gördü ve o etek uzayacak dedi o her zamanki haliyle.Bense onun geçmişte yaptıklarını düşünüyordum sürekli anneme defalarca vuruşunu,annemin vücudunun çeşitli yerlerindeki morlukları,"elalem"e karşı kendini haklı göstermek için anneme attığı iftirayı,ayrılık sonrası başka bi kadınla yaşadıklarını bana anlatmaya çalıştığını,evliyken annemle yaşadıkları cinsel münasebetinden ayrıldıktan sonra orda burda bahsetmesini,hatta annem benden sonra hamile kaldığında anneme üstelik kanaması varken vurmasını ve bebeğin o gece düşmesini...sadece annemle de ilgili değil babamın bu kadar vicdansız,bencil olduğunu bilmek uzaklaştırıyor beni ondan.görüşmediğimiz 6 yıl oldu artk.Bu 6yıl içinde kırk yılda bir gel biz bi yere gidiyoruz seni de götürelim dedi.gitmedim. bunun haricinde ne aradı ne sordu.üniversiteyi kazandığım yıl bana her ay verdiği parayı da vermemeye başladı.18yaşından sonra vermek zorunda değilm dedi kestirip attı,dava actım ona cünkü paraya ihtiyacım vardıkazandım davayı.gecen yıl onunla karşılaştığımda seslendim benigördüğü halde döndü gitti.sonra birkez daha karşılaştık kavgaettik hala aynıydı pişman olmadığını hiç hata yapmadğını söyledi.onusevmiyorum.onun yanında kendimi güvende hissetmiyorm.ondan tiksiniyorum.malesef...babam evli2tane cocuğuvar,annem de 7ay önce evlendi ve mutlu.Ben şu an üniversite 2.sınıfa geçtim ve babamla ilişkimde değişen bişey yok,başka bir şehirde okuyorum ve tatillerde eve döndüğümde ne olur babamla karşılaşmıym diye dua ediyorum. kendime soruyorum sürekli sen doğru mu yapıyosun yanlış mı diye.evet o hayatımda yokken herşey daha yolunda onsuzluğa alıştım ama malesef ne olursa olsun o benim babamdır deyip onu tekrar hayatıma alamıyorum.böyle olmam beni kötü bir evlat yapar mı? yoksa bu seçimim benim için daha mı iyi?onunla tekrar bağlantıya geçmem doğru olansa eğer bunu yapmam yapamam...bu benim için çok zor.kendime yeni bir hayat kurmak istiyorum.herkes gibi hayallerim var.. Aşkım Bey sizin bana yardımcı olacağınızı düşünüyorum.kendim karar veremiyorum babamla görüşmemem beni kötü bir evlat yapar mı?Bu soruya vericeğiniz cvp benim için cok önemli.şimdiden cok tşk ederim
Psk. Danışman Aşkım Kapışmak:
Maalesef toplumumuzda bu tür ebevyn-çocuk ilişkisine çok rastlıyoruz. Sizin ilişkiniz ilk değil ve tekte olmayacak, babası ile görüşmeyen o kadar çok yetişkin tanıyorum ki. Yetişkin bir birey olarak babanızla görüşüp görüşmemeniz tamamen sizin kararınız, görüşmemeniz halinde elbetteki kötü evlat olmayacaksınız. Lütfen böyle düşünmeyin. "Küçük Mutluluklar" kitabımı okumanızı tavsiye ediyorum, kitabı okuduktan sonra kendinizi daha iyi hissedeceksiniz.
Sevgiler,
