Niye bu yaşam?
MODA HABER

Niye bu yaşam?

GÜNCELLEME TARİHİ: 14 Ağustos 2013

Niye bu yaşam, neden nefes almak gerekiyor? Nefes almakla da kalmayıp karnını doyurmak gerekiyor. Ha bir de bunu hallettin, uyuyacak yer bulup kendini koruman gerekiyor. Buraya kadar yapılması gerekenler, bazıları için çok zor iken bazıları için sorun olmuyor. Diyelim ki bir şekilde savaşa savaşa buraya kadar geldin. Sonra da o kadar çok şey bekliyor ki seni tahmin bile edemezsin.
Birilerine ihtiyaç duyacaksın diyor, yalnız kalamazsın.Yoksa ruhen ölürsün…
Hadi git bir iş bul, buraya kadar getirdiğin hayatı bundan sonra da devam ettirmen gerekiyor.Yoksa bugün yediğini yarın bulamazsın. Bu akşam yattığın yerde yarın sabah uyanamazsın. Korkutuyor, işe koyul diyor..
Bazen seçim yapamıyorsun yiyeceklerin için, cebindekine göre ayar çekiyorsun sofrana. Eğer ailenden kalmadıysa cebindekilerin, sen kendi savaşını veriyorsun.
Bir oda olsun diyerek arıyorsun ya evini. Sonra o, bir oda da yetmiyor yaşamana… Aynı odada yemek, içmek, uyumak olmaz diyorsun. Aslında o, tek oda sana kocaman boş bir hayat gibi geliyor. Birisi olmalı diye düşünüyorsun o odanın içinde. Aslında birisi değil, en büyük ihtiyacım karşılanmalı diyorsun. Bir nefes istiyorsun aynı alıp aynı anda vereceğin.
İki kelime duyacağın bir gönül istiyorsun. Sık aralıklarla sana ''Seni Seviyorum'' diyecek bir ruh istiyorsun.
Çok düşünüyorsun, çok bakıyorsun evin dışındaki her yere. Bu öyle yemek çeşidi değil ki hemen bulacağın.
Ya da cebindeki paraya göre değil ki …
Bekle diyorsun sabırsız gönlüne, şimdi zamanı değil diyorsun tek odalı evine.
Ama duvarlar seni dinlemiyor, her akşam sen güneşi bekleyene kadar üstüne üstüne geliyor. Sabah kendinle uyanıyorsun ya işte sıkıldım diyorsun aynada yüzünü yıkarken.
Hadi biraz daha çalış o zaman diyorlar, paran çoğalsın, imkanların artsın.
Neden ?
Neden mi ? Eğlenecek neler bulacaksın bak. Bir gün orada bir gün burada, vur patlasın çal oynasın. Hatta istediklerini yer istediklerini içersin diyorlar. Başka ne istenir ki hayattan…
Merak ediyorsun, acaba mı diyorsun, gerçekten olabilir mi ?
O kadar çok çalışmaya başlıyorsun ki, iki odalı eve geçiyorsun. Artık yemeğini başka odada yiyip uykuya başka odaya geçiyorsun.
Ohh be ne güzelmiş hayat! diye seslenirken geçmişine, başını çevirip yanına bakıyorsun.
Gördüğün sadece yine duvar.
Egon konuşuyor; Senin kimseye ihtiyacın yok, diye.
Yani şeytanın oluyorsun kendinin.
Arabalar alıyorsun o kadar hız yapıyorsun ki uçuyorsun zevkten. Ama park edip eve gelince bitiyor heyecanın. Anahtarı sehpanın üzerine koyup, unutuyorsun.
Öyle büyük bir yanlış yapıyorsun ki, ellerini açıp Allah'a; Yarabbim şu işimi başarılı kıl, paramı arttır diyorsun.
Yüceler yücesi kabul ediyor ve sana işler veriyor.
Sen birkaç sene sonra daha fazla odası olan evlerde, ayakların yere basmadan işine gidip geliyorsun.
Gönlünü şarkılara bırakıp, hayallerini filmlerle süslüyorsun.
O kadar çok göz geliyor ki gözlerine, acaba imkanlarımı mı istiyorlar, diye düşünüp daha çok yalnız kalmak istiyorsun.
Zannediyorsun ki herkes madde için yanında, korkun daha çok çalış ama insanlardan uzaklaş diyor.
Sen var ya eminim ki o kocaman evinde sadece bir odada oturup, sadece o odada yemek yiyorsun. En sevdiğin dizileri o odada seyredip o odada uyuyorsun
Çünkü seni diğer odalara davet edecek nefes yok.
Sen koca koca mekanlarda teksin, çiçekleri sadece kendin kokluyorsun, vizyondakileri tek başına seyrediyor, dualarını kendin için ediyorsun.
Metrekaresi sonsuz gönlünün içine sadece kendini koymuşsun.
Sağa bakınca kendini sola bakınca kendini görüyorsun.Önünde arkanda hep sen varsın.
Her şeye sahip olabilirsin ama sevgiliye asla.
Sadece bir şey yapman gerekiyordu:
O tek odalı evine bir misafir çağırmak.
Sakın yoktu deme, herkesin adı sevgili olan bir misafiri vardır. Kiminin ki uzaklar da kiminin ki yan bina da oturur.
Sen bir tercih yaptın.
Yalnızlık…