Mayısta New York

Ayşe Sarıoğlu

Frieze New York; Frieze London, Frieze Los Angeles ve Frieze Masters ile birlikte dört uluslararası sanat fuarından biri. Dünyanın önde gelen çağdaş ve modern galerilerini keşfedeceğiniz, 1000'den fazla sanatçının eserini göreceğiniz ve yeni sanatçılarla tanışacağınız, çok sayıda söyleşi ve etkinliğin olduğu büyük bir organizasyon. New York'un kültürel etkinliklerine ev sahipliği yapan zengin geçmişiyle Randall Island Park'ta 2-5 Mayıs arasında gerçekleşiyor. 4 Mayıs'ta Cherry Blossom Festivali de burada düzenlenecek.

Jesús Rafael Soto - Vibrations 1960-1961

Sanat tarihinin öncü kinetik sanatçısı olarak tanınan Jesús Rafael Soto, yeni bir çığır açarak sanat nesnesinin kaydileştirilmesi veya "parçalanmasını" araştırdı. Bu ay Hauser & Wirth, 1951-1961 arasındaki yılları Paris'te geçen sanatçının yaşamının kritik ilk on yılına odaklanan ilk sergisini sunuyor. Bu dönemde Soto, 1946'da Buenos Aires'te kurulan bir sanatçı topluluğu olan Grupo Madi'nin üyesi olarak, Altes ve Fernand Léger gibi tanınmış Avrupalı sanatçıların eserlerinin yanında Salon des Réalités Nouvelles'te sergilendi. Sanatın tarihsel gelişimine inanan Soto, resimde soyutlama, tekrarlama ve düz bir uygulama yoluyla figüratif geleneğe meydan okumak için ondan önce gelen ustaların çalışmalarını örnek aldı.
Titreşim ve hareketle iç içe geçmiş olan bu erken dönem eserleri, daha sonraki kinetik çalışmalarını ve sanatsal kelime haznesini şekillendiren benzersiz tarzı için önemli bir temel oluşturdu. 26 Temmuz tarihine kadar Hauser & Wirth Gallery'de görülebilir.

ROBERT MANGOLD & JOEL SHAPINO - ANGELS IN COLOR
Robert Mangold ve Joel Shapiro tarafından keşfedilen indirgeyici geometriler, onları minimalist sanat hareketi ile anılır hale getirdi. Ancak ilgili uygulamaları, kesinlikle katı formalizmde alıştırmalar değil. Kompozisyon ve önceliklendirme konusundaki sezgisel yaklaşımları, ayırt edici renk kullanımları ve farklı dile getirme yöntemlerini kucaklamalarıyla, işlerinde açısal sanatlarını hümanize eden romantik bir duyarlılık taşıyorlar. Aksi takdirde sadece açısal bir sanattan ibaret olabilirlerdi. Mangold ve Shapiro; 1960'lı yılların ortalarında New York'ta sanatçı olarak ortaya çıkmış savaş sonrası ressamların son derece öznel soyutlaması, Pop sanatının özneli doğası ve minimalizmin öne sürdüğü kavramsal çerçeveler arasında, savaş hattında yarattılar. Bu verimli zamanın derslerini alırken, her iki sanatçı da soyutlamaları daha geniş bir referans alanına yeniden bağlamanın yollarını bulmaya çalıştı. Mignoni Gallery'de 18 Mayıs tarihine kadar görülebilir.

Gina Beavers - The Life I Deserve
New York merkezli sanatçı, ilkel, gotik resimlerinde sık sık internetten gelen görüntüleri kalın akrilik katmanlardan oluşan boyalı kabartmaya dönüştürüyor. Çevrimiçi dünyaya doğduğu halde inatla sanatta fiziksel kalmayı seçen Beavers'ın resimleri, dijital görüntüleri bedensel ve fiziksel nesnelere iletirken hem duygusallığı hem de sefilliği aktarıyor. Tüketim, tutku ve moda ile ilgili sorularla yüz yüze gelen, "yemek pornosu", vücut geliştirmeci selfie'leri ve makyaj öğreticileri gibi sosyal medya çağındaki günlük yaşamı yansıtan, tekrarlanan konuların bir repertuarına yöneliyor. Huzursuz bir gerçekçilik derecesi ile yarattığı çalışmalarında, bir ressamın paleti ya da bir tenis topunun fluoresan yeşili bombesi olsun, dokunulmaz şeyleri dahi yüksek kabartma resimleri ile izleyiciye elle tutulur halde sunmak Beavers'ın tutkusu. Sanatçı, daha yakın tarihli çalışmalarında, sanatın tarihinden ilham alıyor ve Vincent van Gogh'dan Piet Mondrian'a kadar ikonik figürlere işaret ediyor, onları onurlandırıyor. Bir yandan da hem resmin mirasına hem de çağdaş kültürün eleştirel objektifine olan ilgisinin sürekliliğine dikkat çekiyor. 2 Eylül tarihine kadar Moma PS1'da görülebilir.

THE VALUE OF GOOD DESIGN

"Bir süpürgede sanat var mı? Evet, Manhattan'ın Modern Sanat Müzesi'nde var. Hem kullanışlılık hem de güzel görünüm için tasarlandıysa" diyor MoMA'nın Good Design sergilerinden birinin 1953 tarihli dergi incelemesinde. Serginin merkezinde şu soru var: "İyi tasarım nedir ve günlük yaşamı nasıl geliştirir?" Ev eşyalarından elektronik, nakliye tasarımı, spor malzemeleri, oyuncaklar ve grafiklere kadar nesnelere sahip olan The Good Design, MoMA'nın Good Design girişimlerinden başlayarak, 1950'lerin sonundan itibaren tasarımın demokratikleşme potansiyelini
araştırıyor, iyi tasarlanmış, uygun fiyatlı çağdaş ürünleri destekliyor. İyi tasarım kavramı, Soğuk Savaş'ın her iki tarafındaki hükümetler tarafından II. Dünya Savaşı'nı izleyen yıllarda sosyal ve ekonomik yeniden yapılanma ve teknolojik ilerlemenin hayati bir aracı olarak benimsendi. Bu küresel kapsam, kitlesel pazara hitap eden İtalyan Fiat Cinquecento otomobil, Sovyet döneminden kalma bir Doğu Alman Werra fotoğraf makinesi, Mitsubishi dikiş makinesi ya da bir Japon posteri gibi farklı unsurları içine alıyor. Eserlere ABD'de üretilen Eames La Chaise sandalye, Chemex Kahve Makinesi ve Irwin Gershen'in Karides Temizleyici gibi ikonik ve beklenmedik öğeleri de dahil. Sergi ayrıca iyi tasarımın bugün ne anlama gelebileceği ve 21. yüzyılın izleyicileri için yüzyılın ortasındaki değerlerin çevrilip değiştirilemeyeceği ile ilgili sorular ortaya koyuyor. Ziyaretçiler halen üretimde olan birkaç "iyi tasarım" klasiğini deneyerek ve MoMA'nın uluslararası pazarda yeni ürünleri ve fikirleri nasıl tasarlamaya devam ettiğini araştırarak kendilerini test etmeye davet ediliyorlar. 27 Mayıs tarihine kadar MoMA'da görülebilir.

Jeffrey Gibson - The Anthropophagic Effect

Multimedya sanatçısının malzemeleri ve üretim yöntemleri melez ve çeşitli; sık sık dijital baskılar, tekstil, nakış, elle dikilen saçak ve boncuk işçiliğini canlı montaj temelli tablolarda, heykellerde ve giysilerde birleştiriyor. Gibson, Avrupalı yerleşimciler gelmeden çok önce bu topraklarda var olan birçok kabilenin uyguladığı Güneydoğu nehir kamışı sepet dokuması, Algonquian huş ağacı kabuğu soyması ve iğneli bobin işi gibi geleneksel yerli zanaat tekniğinin maddi tarihlerini ve geleceklerini keşfediyor. Sanatçı, yerel el sanatlarının ve tasarımların tarihsel olarak kimlik belirtmek, hikayeler anlatmak, yeri tanımlamak ve kültürel özellikleri belirtmek için kullanıldığından yola çıkarak, geçmişi sırayla ele alan çağdaş bir anlatıyı tanımlama stratejisi olarak materyaller ve teknikler kullanıyor, kendini şimdiki zamana yerleştirerek, gelecek için yeni potansiyel yörüngeler oluşturmak istiyor. "İşçi" statüsünde öğrendiği tekniklerle ürettiği yeni seri giysileri New Museum'da, özel fotoğraf çekimleriyle bir arada sunuyor. 9 Haziran tarihine kadar New Museum'da görülebilir.

RAGIB SHAW - LANDSCAPES
Pace Gallery, Londra merkezli Kaşmir'li Raqib Shaw'ın uzun bir geleneksel yolculuk ile yarattığı yeni seri peyzaj resimlerini ilk defa yeni bir yöneliminin işareti olarak sunuyor. Çocukluğundaki Kaşmir anıları ve Hint alt kıtasının doğa ve mimarisinden ilham alan Shaw, ayrıntılı, titizlikle boyanmış, duygusal açıdan güçlü çalışmalar yoluyla kendi kişisel tarihini çıkardı ve yeniden tasarladı. Sergi, sanatçının 20 yıl boyunca emaye boyası ile emayeyi döverek yarattığı bir teknik denemesinin zirveye ulaşmış sonucu. Shaw, bu materyale ve pratiğine Japonya'nın Monozukuri (üretim) zihniyetiyle yaklaştı. En yeni resimleri için önce resmi kibrit çöpü kıymıkları ve odun parçalarıyla çevreledi, daha sonra tüyler ve son olarak da bileşimlerin en ayrıntılı alanları için tüylere bağlı ince iğneler ile dolaştı. Sonuç, abartılı bir renk paleti içeren hem kırılgan hem de son derece dokulu görünen bir boya yüzeyi oldu. Kaşmir'deki kişisel tarihine dayanmasına rağmen, yeni çalışmaları Shaw'un ustaları Pieter Bruegel, Annibale Carraci, John Constable, Caspar David Friedrich ve Thomas Gainsborough'un eserleri de dahil olmak üzere Batı manzara resim geleneğinden ilham alıyor. Doğu ile Batı'nın iç içe eridiği son eserlerinde, Pers ve Babür minyatürleri ile geleneksel resim birleşiyor. Sergi, Shaw'un gözlemlerini ve anılarını sunarak, siyasi huzursuzluk ailesini taşınmaya zorlamadan önce Kaşmir'de geçirdiği ilk yıllara odaklanıyor. 18 Mayıs tarihine kadar Pace Gallery'de görülebilir.

Robert Mapplethorpe - Implicit Tensions: Mapplethorpe Now

Guggenheim koleksiyonunda, yirminci yüzyılın sonlarına kadar tartışılan ve eleştirilen Amerikalı sanatçılardan Robert Mapplethorpe derinlemesine temsil ediliyor. Müze, 1993'te, Robert Mapplethorpe Vakfı'ndan yaklaşık iki yüz fotoğraftan ve eşsiz nesnelerden oluşan cömert bir armağan aldı ve bu önemli sanatçının dünyadaki en kapsamlı koleksiyonlarından birini yarattı. Sanatçının ölümünden otuz yıl sonra Guggenheim, onun mirasını, Mapplethorpe Galerisi'nde düzenlenen bir yıllık sergiyle kutluyor. Serginin ilk aşaması, Guggenheim'ın zengin Mapplethorpe koleksiyonları, sanatçının erken Polaroid'leri, kolajları, karma-medya yapıları, ikonik klasik nü ve çiçek fotoğraflarını içeren bir enstalasyondan oluşuyor. Sanatçının ünlü dostlarının en iyi bilinen portreleri de yer alıyor. İkinci aşama, sanatçının kendini temsil etme alanındaki etkisine değiniyor ve Mapplethorpe'un çalışmalarına aktif olarak katılan ve referans veren ya da bedeni resmederek ve portreyi kullanarak kimliği keşfetme yaklaşımını benimseyen çağdaş sanatçıları içeriyor. Rotimi Fani-Kayode, Lyle Ashton Harris, Glenn Ligon, Catherine Opie ve Paul Mpagi Sepuya bu isimlerden bazıları. 5 Ocak 2020 tarihine kadar görülebilir.