Eşit miyiz?

"Aşk herkesi eşit kılar " … der Cervantes.
Pek güzel der , bize de paylaşmak düşer !
Şimdi soruyorum sana,hatta kendime ve içimden akanlarla anlatmaya çalışıyorum;
Ne bir adım öndesin sen, ne ben bir adım geride.
Benzer aşklar bizi eşit kılmış sadece, ne zaman ve nasıl yaşandığının önemi olmadan.
Bu bir yarış değil ki… Sakın öyle görme dost.Senin baktığın pencereden bakamam ve anlayamam, ancak anlamaya çalışırım, kıyaslamadan.
Yanında dururum, acını gördükçe sırtını sıvazlarım başkası gelmez ki elden. Avuçlarımın kanadığı yılların da hesabını kimseye sormam, hesap verecek olanlar onlar diye, karışamam Tek olanın işine.
Hayat zaman zaman önümüze tekrar çıkarır, yaşanmışları.
Oysa ben çok geride bıraktım, yüzleştim acılarımla, mutluluklarımla dediklerin ,bir bakarsın öyle değilmiş.
Bir volkan patlaması ile sus pus kalırsın, yangının ateşi sadece seni yakar, kıvılcımlarını sıçratmamak içindir lal oluşun.Onlar senin küllerinin ateşidir, seninle ilgilidir, yakarsan yanarsın ya onu bildiğinden işte; susarsın.
Döktüğün gözyaşları seni yine aynı sebepden yıllar sonra ziyarete gelir, bu sefer yanmaz yanakların, yüreğin acımaz eskisi gibi.Korkmazsın en önemlisi.
Bir selam çakacak gücü kendinde bulursan ne ala geçmiş için.Geçirmişsindir çünkü pek güzel, ama tadı bugün güzeldir.Eski tat damağında yoktur artık, çok şükür.
Şimdi sorarım sana, aşk bizi eşit kılmaz mı ?
Eşit olmak, hem aynı olmak gibidir hem de değildir,herkes ve herkesin yeri de ayrıdır.
Aynı olan aşkdır, tadı aşık olanlara göre değişik olsa da.
Maşuk olan gibi.