New York'ta Nisan

Dört mevsimin yaşandığı şehirde güneşli güzel günler çoğunlukta. Baharın, müjdecisi çiçeklerle kutlandığı aktiviteler çoğunlukta; Brooklyn Botanik Bahçesi'ndeki Sakura Matsuri Cherry Blossom Festivali ile New York Botanik Bahçesi'ndeki Orchid Show ya da Herald Square'deki Macy's Flower Show gibi. Ayrıca Nisan demek, Easter Bonnet Parade paskalya kutlamalarına katılmak, Tribeca Film Festivali'nde ünlülerle sosyalleşmek demek. Tabii, 2020 Nisan'ında tüm bu aktiviteleri unutuyorsunuz, zira NYC korona virüsü sebebiyle olağanüstü günler yaşıyor. Böylesine sosyal bir şehirde dahi sosyal izolasyon tüm hızı ile uygulanıyor. Tabii, müzeler ve sanat galerileri de bu izolasyonda payına düşeni yapıp, bir süreliğine faaliyetlerine ara verdiler. Bu süre zarfında sergileri online takip edebilirsiniz. Sağlıklı günlerin çok yakınımızda olması dileğiyle mutlu ve sosyal baharlar diliyorum.

AGNES PELTON: DESERT TRANSCENDENTALIST
Agnes Pelton, meditatif sessizlik anlarında yaşadığı manevi gerçekliği tasvir eden vizyoner bir sembolistti. Onun için sanat, evrende daha yüksek bir bilinç vizyonuna form verdiği bir disiplindi. Eğrisel, biyomorfik formların ve hassas, parıldayan ışık perdelerinin soyutluğunu kullanarak, fiziksel görünüşlerin ardında yatan iyiliksever ruhani enerjileri canlandıran ve koruyan hayatı, farkındalığının dünyasında resmetti. Kariyerinin büyük bir kısmında, 1921'den 1932'ye kadar Long Island'daki Water Island'da ve daha sonra California Palm Springs yakınlarındaki bir sanat merkezinde dikkatlerden uzak kalmayı seçti. Ana akım sanat dünyasından soyutlanması, resimlerinin yaşamı boyunca ve ondan sonraki yıllarda nispeten bilinmediği anlamına geliyordu. 45 eserden oluşan bu sergi, az bilinen bir sanatçıyı ışık saçan soyut görüntüleri ile halka tanıtıyor. 28 Haziran'a kadar Whitney Museum'da görülebilir.

Countryside, The Future
Countryside, The Future; acil çevresel, siyasi, sosyal ve ekonomik konuları mimar ve şehirci Rem Koolhaas ve AMO Direktörü Samir Bantal ile Metropolitan Mimarlık Ofisi (OMA) düşünce kuruluşu aracılığıyla ele alan bir sergi. Guggenheim Museum; Countryside, The Future özel sergisi ile kırsal, uzak ve vahşi bölgelerde veya şehirlerin işgal etmediği dünya yüzeyinin yüzde 98'inde radikal değişiklikleri araştırıyor. Orijinal araştırma üzerine kurulu proje, Harvard Tasarım Enstitüsü'ndeki öğrenciler ile AMO Koolhaas, The Central Academy of Fine Arts, Pekin Wageningen Üniversitesi, Hollanda ve Nairobi Üniversitesi 'nin incelemelerini sunuyor. Sergi; modern boş zaman kavramı, siyasi güçler tarafından büyük ölçekli planlama, iklim değişikliği, göç, insan ve insan dışı ekosistemler, piyasa odaklı koruma, yapay ve organik bir arada yaşama ve dünyada peyzajı değiştiren diğer radikal deneyim biçimlerini inceliyor. 14 Ağustos'a kadar Guggenheim Museum'da görülebilir.

PHOTOGRAPHY'S LAST CENTURY: ANN TENEMBAUM AND THOMAS H. LEE COLLECTION
Sergi, geçen yüzyılda fotoğrafçılığın olağanüstü yükselişini ve Met'in 150. yıldönümü şerefine Ann Tenenbaum ve Thomas H. Lee'nin altmıştan fazla olağanüstü fotoğrafının muhteşem bir şekilde bir araya gelişini kutluyor. Koleksiyon, Paul Strand, Dora Maar, Man Ray ve László Moholy-Nagy, Edward Weston, Walker Evans ve Joseph Cornell; Diane Arbus, Andy Warhol, Sigmar Polke ve Cindy Sherman'ın çalışmaları da dahil olmak üzere en büyüklerin başyapıtlarını içeriyor. Özellikle kadın sanatçıların işlerinin derinliğine ve sanatçıların başlangıçlarına odaklanmasıyla dikkat çekiyor: Paul Strand'ın 1916'daki viyadükten görünümü, resimsel geçmişle olan kopuşunu doğrularken, sanatçının modernist olarak ileriye giden yolunu belirliyor. Walker Evans'ın 1927'deki gölge otoportreleri, genç bir yazarın görsel kültüre bağlılığının ilk ipucunu oluşturuyor. Cindy Sherman'ın 1976'dan kalma samimi dokuz bölümlü portre dizisi, ünlü "film fotoğraf" dizisinden önce geliyor ve 22 yaşındaki çarpıcı tutkusunu ve ustalığını ortaya koyuyor... The Metropolitan Museum of Art'da 28 Haziran'a kadar görülebilir.

JORDAN CASTEEL: WITHIN REACH
Ünlü serileri Visible Man (2013–14) ve Nights in Harlem (2017) dahil olmak üzere kariyerini oluşturan yaklaşık kırk tabloyu Rutgers Üniversitesi, Newark'taki son öğrenci portreleri ile bir araya getiren Within Reach, Jordan Casteel'in New York'taki ilk kişisel müze sergisi. Büyük ölçekli yağlıboya tablolarında Casteel, tipik olarak iç detaylar ve psikolojik anlayışlarla dolu, hayattan daha büyük tasvirlerde yakalanan, konularının varlığıyla nüfuz eden ayırt edici bir figüratif dil geliştirdi. Sanatçı; Yale'deki sınıf arkadaşları, Harlem'deki komşuları ve öğrencileri gibi yaşadığı ve çalıştığı topluluklardan insanları yansıttığı işlerinde, hem anlık görüntünün kayıt dışılığı hem de resmi bir portrenin cepheden tasviri ile sahneler sunan sıradan bir konuda ısrar ediyor. Bu zengin renkli eserlerde Casteel; ırk, cinsiyet ve öznelliği kapsayan, portre üzerinde devam eden görüşmelerden yararlanıyor ve pratiğini Alice Neel, Faith Ringgold ve Bob Thompson gibi sanatçıların mirasına bağlıyor. Antropoloji ve sosyoloji alanındaki çalışmaları da günlük yaşamda yakınlık ile uzaklığı, aşinalık ile ötekiliği birbirine bağlayan ilişkilerin bir araştırması olarak okunabilir. 24 Mayıs'a kadar New Museum'da görülebilir.

JUDD
"Çalışmamı her zaman bir tür başka etkinlik olarak değerlendirmiştim. Kesinlikle heykel yaptığımı sanmıyordum" diyen Donald Judd, zamanımızın önde gelen heykeltıraşlarından olsa da bu titri ve sanatını etiketlemek için yapılan diğer girişimleri reddetti.Şekil, malzeme, çalışma yöntemleri ve sergileme için devrimci yaklaşımı; New York'ta yüzyılın ortalarında mevcut terimlerin ötesine geçti. Eserleri de modern heykelin dilini değiştirdi. Kariyeri boyunca imza attığı heykel, resim, çizim ve nadiren görülen eserlerini bir araya getiren, sanatçının 30 yıllık olağanüstü vizyonunu araştıran bu sergi, Judd'un ilk ABD retrospektifi. Judd, ressamlığa sanat tarihi okurken ve sanat eleştirisi yazarken başladı. Soyut Ekspresyonizm'in atılımlarını geçmeye çalışan yeni nesil sanatçılar arasında; sanatçının hareketine odaklanan iki ya da üç boyuttan "gerçek alan" olarak adlandırılan şeye geçti. O zamandan beri inşa edilmiş kabartmaları ve ahşap zemin parçalarında; illüzyon, anlatı ve mecazi içeriği reddeden yeni bir nesne yapımı türü kurdu. 1960'ların ortalarına gelindiğinde, endüstriyel malzemeleri kullanarak çalışmalarının üretimini yerel metal üreticilerine devretmeye başladı. Bu özel imalatçıların yardımıyla içi boş, düz çizgili hacimlere imza atarak kendine özgü bir stil geliştirdi. Sergi, sanatçının son on yılında doruğa ulaşan kariyerinin evrimini araştırıyor. 11 Temmuz'a kadar Moma'da görülebilir.

DAIGA GRANTINA: WHAT EATS AROUND ITSELF
New Museum, Daiga Grantina tarafından hazırlanan ABD'deki ilk kurumsal kişisel sergisini sunuyor. Grantina, doğal dünyayı taklit eden, genellikle içine bitkilerin yerleştirildiği camdan kürelerle, bitki örtüsüne benzeyen büyük ölçekli heykelsi topluluklar yapar. Endüstriyel ve sentetik malzemeler kullanan konfigürasyonları, çelişkili fiziksel nitelikleri içerir; yumuşak ve sert, şeffaf ve opak, mobil ve statik. Serginin başlığı, mantarlar ve algler arasındaki simbiyotik ilişkiden kaynaklanan kompozit bir organizma olan yosunların dinamik büyümesine atıfta bulunuyor. Grantina, maddi süreçlerini geliştirirken yosunların bir arada var olma ve kendini kopyalama gibi birçok uyarlanabilir niteliğinden ilham alıyor. Ayrıca şair Rainer Maria Rilke'nin lirizmine, özellikle de gül yaprakları ile göz kapaklarının soyut karşılaştırmasına ilgi çekiyor. Sanatçı, New Museum sunumu için, dökme silikonu boya ve kumaşla iç içe geçiren yeni bir heykel kurulumunu yayınlıyor. Tavandaki endüstriyel armatürlerden askıya alınan ve galeri duvarlarına ve zemine yapışan bu çalışma, tipik olarak kayalar, ağaçlar ve diğer yüzeylerde kabuklu, yaprak gibi veya dallanma oluşumuna dönüşen yosun büyümesini taklit ediyor. 17 Mayıs'a kadar New Museum'da görülebilir.

Jacques-Louis David Meets Kehinde Wiley
Müze koleksiyonuna damgasını vuran Kehinde Wiley'nin zafer kazanmış Napoleon Leading the Army over the Alps (2005) bizi 19. yüzyıl resmiyle yüz yüze getiriyor: Jacques-Louis David imzalı Bonaporte Crossing the Alps. David'in Wiley ile buluştuğu sergide, bu iki magisteriyel portrenin eşi benzeri görülmemiş bir şekilde eşleştirilmesi, David'in Bonaparte Crossing the Alps versiyonunun New York'ta ilk kez göründüğüne işaret ediyor. Birlikte görüldüğünde, David ve Wiley'nin çalışmaları ırk, erkeklik, güç ve temsil katmanının portre üzerinde nasıl oluştuğunu ve tarih yazımını
nasıl şekillendirdiğini ortaya koyuyor. Her iki resim de gerek binicilik portre kahramanlığı geleneği içinde Fransız General Napoleon Bonaparte olsun, gerekse günlük sokak kıyafetleri içinde isimsiz bir adam olsun, kahramanlarını bir araya getiriyor. Bununla birlikte, her sanatçı, günlerinin ve yaşlarının benzersiz politik, tarihi, sosyal ve sanatsal koşullarını yansıtan bir simge tanımlıyor. Kehinde Wiley'nin Jacques-Louis David'le buluştuğu bu proje sunumu, Josephine ve Napoleon Bonaparte'nin her iki portresini tarihi evde birleştiren Fransa'daki Château de Malmaison ile yapılan bir işbirliği ile ortaya çıktı.