Eurovision’un bilinmeyen kahramanı

Röportaj: Neslihan Özyükseler/CafeRuj

Öncelikle kimsin sen? Niye şarkıcı oldun?

Diyarbakır eski milletvekili avukat bir baba ile şu an ZİÇEV (Zihinsel Yetersiz Çocukları Koruma ve Yetiştirme Vakfı) Başkanı olan bir annenin iki erkek çocuktan sonra doğmuş kızıyım. Hacettepe Üniversitesi İngiliz Dili ve Edebiyatı mezunuyum. Daha iki yaşındayken duvara yaslanıp yan komşumuzdan gelen piyano seslerini dinlermişim. İlkokul birinci sınıfta öğretmenim beni sınıf sınıf dolaştırıp "Nasıl Geçti Habersiz" şarkısını söyletirdi. Kader öyle istemiş bence.

Ailede senden başka sanatçı var mı?

Babamın sesi güzeldi ama kendisine sakladı. Abilerimden biri meğilliydi ama onunki de okul korosuyla sınırlı kaldı. Hatta gitarı vardı o da bana miras kaldı.

Ailem, baştan beri müzik tutkumun farkındaydı. Annem ilkokuldan sonra konservatuvara gitmem gerektiğini düşünüyordu. Babam "önce bir mesleği olsun, sonra müziği yapar" demiş. Ortaokul, lisede okul koroları, Milliyet'in düzenlediği yarışmalarda derece derken amatörce devam ettim müziğe. Üniversiteye başladığım yıl anneme sahneye çıkmak istediğimi söyledim. Babamı yeni kaybetmiştik. Annem önce "hayır" dedi. Ne var ki içimdeki istek bastırılacak gibi değildi. Zamanın iyi barlarından birinden teklif gelmişti. Tutturdum... Annem engel olamayacağını anlayınca "bari şöyle bir büyük otelde filan çık" dedi. Aslında farkında olmadan çıtamı yüksek tutmam konusunda bana yol göstermiş oldu. Bardaki ilk sahnemde maaile herkes oradaydı. Mesaj şuydu: "Takiptesin Pınar"... Annemin Allah'a yolladığı mesajlar öyle yerini bulur ki, bir ay sonra Ankara Hilton Otel'in solistiydim, arkamda beş kişilik orkestra vardı.

2000 yılında Eurovision temsilcimizdin, o zamana kadarki ikinci büyük dereceyi aldın. Sonra kayboldun. Tam bir düzine sene nerdeydin?

Eurovision'da Türkiye'yi temsil ederken henüz 28 günlük anneydim. Hazırlanma sürecimi düşünürsen çok bunalımlı bir dönemdi. İki keyfi de yeterince yaşayamadım. Bir çocuğun annesine en çok ihtiyaç duyduğu yıllar, oğluma öncelik verme hakkımı kullandım. Sonra kızımız Yağmur dünyaya geldi. Müziği bırakmadım ama amatörce devam ettim.

Bu arada hiç albüm teklifi gelmedi mi? İçin gitmedi mi?

Albüm teklifleri daha çok önceden iki kez gelmişti. İlki RAKS'tan, Oğuz Elbaş, annemle görüşmek üzere evimize geldi, henüz 19 yaşındaydım. Oğuz ağabeyin anneme, benim çok para kazanıp, zengin olacağımı söylemesiyle konu kapandı. Annem zaten müzik yapmam konusunda endişeliydi. Üstüne bir de zenginlik, para konuları girince korkularına yenik düştü. İkinci teklif Vedat Sakman'dan gelmişti. Ben Ankara'daydım, anlaştık, albüm için İstanbul'a gideceğiz ama içim rahat değildi. Çünkü eşimle tanışalı bir hafta olmuştu ve ondan ayrılmak istemiyordum. Sonunda "ben gelemiyorum Vedat abi" dedim. Hâlbuki bana, sonradan Leman Sam'a ve Hümeyra'ya söylettiği İlla İlla, Her Neyse gibi şarkıları söyletmişti ve onlarla çıkacağım yolda başarılı olacağım kesindi. Ama yüreğimin sesi Vedat Ağabey'in sesini bastırdı ve ben Ankara'da, sevgilimin, ileride çocuklarımın babası olacak kişinin yanında kalmaya karar verdim.

Ya bir-iki ay sonra onun yanlış adam olduğunu anlasaydın? Kaçırdığım fırsata üzülmeyecek miydin?

Onun evleneceğim adam olduğunu biliyordum. Babasını çok genç yaşta kaybetmiş kızlara yürekleri yanlış yaptırmaz.

Bunca yıl ona hiç " senin yüzünden ünlü olmaktan vazgeçtim" demedin mi?

Bu eşimin isteğinden ziyade benim tercihimdi. Müziği bırakmadım, düşük profilde giden bir sahne hayatımız oldu. TV programları yaptım. O dönemde aynı yol üzerinde olduğum herkes bir şekilde ünlü oldular ama bugün, benim şu an sahip olduklarım için ciddi uğraşlar veriyorlar. Bu yüzden, aslında belki de her şeyi sırasıyla yapmışım galiba.

Kocanla beraber sahneye çıkıyorsun değil mi?

Zaman zaman çıkıyorum. Kocam da en az benim kadar sanatçı; ancak o yoğun çalışan ve büyük sorumluluklara sahip bir cerrah olduğu için sahneye fazla zaman ayıramıyor. Albümümdeki şarkıların yarısı ona ait. Albüm sürecinin başından sonuna her şeyin içinde. Zaten bizi biraraya getiren şey müzik. Harcımız müzik ile karıldı.

Müzikten para kazandın mı bu süreçte?

Piyasada ünlü olmadığınız için, cep harçlığı olabilecek ücretlerle sahneye çıktık. Önce hoş geldi, çünkü eğleniyorduk bir yandan. Ama bir süre sonra motive olmak zorlaşıyor, çünkü her emeğin hak ettiği bir karşılığı vardır.

Bundan dolayı mı albüm yapmaya karar verdin?

Kafamda hep vardı ama bir yandan da çekiniyordum. Öte yandan da kendime ve yeteneğime haksızlık ettiğimi düşünüyordum. Bu kadar yoğun sevgim olan bir şeyi amatörce yapmak yetmemeye başladı.

Bu arada annenin otellerde şarkı söylemenden sonraki ikinci dileği de oldu, onu anlatır mısın bize?

Annem sürekli olarak "bir doktorla evlensen," diye tutturuyordu. Ortada kimse yok, durup dururken diline dolamış. Ben de "anneciğim, benim Ankara Tıp Fakültesi bahçesinde konser vermekten öte bir tıp çevrem yok ki" diyordum. Tıbbın ağır dünyası benden çok uzaktı. Karşıma bir doktor çıkması da bir o kadar uzak bir fikirdi J. Ancak sonunda ikimizin de dediği oldu ve ben 1996 yılında ilk katıldığımız Türkiye Eurovision çalışmaları esnasında hem doktor hem de müzisyen olan eşimle tanıştım.

1996' da Türkiye'yi siz temsil etmediniz ama değil mi?

Maalesef ikinci olduk. Sonra 1997'de terar seçmelere katıldık, o yıl nişanlıydık Sühan'la, gene ikinci olduk. Son olarak kendi bestemizle ve oğlumuz doğduğunda katılınca kazanıp birinci olduk.

Tekrar katılmak ister miydin? Şimdi olsa neler değişir?

O dönemde bebeğimi doğurur doğurmaz çok hummalı bir hazırlık sürecine girdiğim için hala üzülürüm. Şimdi olsa çok daha özgüvenle gider, çok daha fazla tadını çıkarırdım.

Başarılı bir babanın kızısın, kocan profesör, ünlü bir estetik cerrahı, iki harika çocuğun var. Niye kariyer yapıp çocuklarına sebze haşlarken şarkı söylemekle yetinmiyorsun?

Akademik kariyer yapma yeteneğine sahip değilim. Bu beni hiç heyecanlandırmadı ayrıca. Ailemin ve sevdiğim adamın başarılarıyla hep gurur duydum. Ama bununla yetinip oturmak koç burcu özelliğimden belki, bana göre değil. Ailemin başarılarında payımın olması hoşuma gider ama onların yaptıklarından pay çıkarmak zayıflıktır bence.

Albüme dönersek, kaç şarkı var? Kaçı senin besten?

Albümde toplam dokuz parça var. İkisi bana ait. Dördünün besteleri eşime, sözleri bana ait. Birinin bestesi eşimin, sözleri Ferhat Göçer'in. İki de remix var.

On yıl önce albüm çıkarsaydın artılar eksiler ne olurdu?

Bugün daha kuvvetli bir sese sahibim, daha olgunum ve daha kontrollüyüm. En önemlisi tadını daha çok çıkarıyorum. Ya da ben buna inanmak istiyorum.

Bu albümle kimleri hedefledin?

Herkesi. Çünkü albümde, latin ve caz da var, türkü de var, pop da var, tekno ve chill-out da var. Hem doğu, hem batı kültürü almış ailelerin çocuklarıyız. Müziğin her türlüsü ruhumuzu okşuyor.

İlerde çocuklarına "ben sizin için kariyerimden vazgeçtim" diyemeyeceğini biliyorsun değil mi?

Tersini söylemek onlara daha az zarar verecektir. Kompleksli, hayatta var olma amacını gerçekleştirememiş ve bunun suçunu da çocuklarına yüklemiş bir anneden daha antipatik bir anne düşünemiyorum. Kaldı ki artık büyüdüler ve herşeyin farkındalar. Hiçbir şeyden vazgeçmiş değilim. Çocuklarıma sebze haşlarken şarkı söylemek de güzel, sahnede gözlerinin içine bakarak şarkı söylemek de. Benimle gurur duyduklarını biliyorum. Hem karınlarını, hem de ruhlarını doyurduğuma inanıyorum.

Bir de meme kanserine dikkat çekmek için kurduğunuz "Farkındalık Korosu" var. Onu sen kurdun değil mi?

Eşimle birlikte ama kendi alanlarında önemli insanların destekleriyle kurduk. Meme kanseri geçirmiş kadınlardan oluşan, yaklaşık 40 kişilik bir koro. Amacımız, erken tanı konusunda bir farkındalık yaratmak. Rotary'nin bir projesiyle yola çıktık. Herkes inanılmaz destek oldu. Üç yıldır devam ediyor.