70'li yıllardaki erotizm patlaması

Kadın olmak, kadın olmanın verdiği görev ve sorumluluklar zordur. Kadın, fiziki olarak güçsüz gibi görünse de aslında güçlüdür, özverilidir, fedakardır ve yeteneklidir.

Kadın kendinin farkına varmalı, kendi keşfini en başta kendisi yapmalıdır. Çünkü ancak o zaman birşeyler üretebilecek ve yaratıcılığının farkında olabilecekti.Bu dönemde kadınların üretkenliğinin az olmasının nedeni henüz kendilerinin farkına varamamaları ve hala erkek egemenliğinde olmalarıydı..

.

Sinema sektörü adeta bu keşif için biçilmiş kaftandır. Kadın kendi yaratıcılığını görür, kısacası kendinin farkına varır

Sinemada görselliğin ön planda olduğu 70' li yıllarda kadına biçilen rol hep aynıydı. Kadın cinselliği temsil ederdi. Yönetmenin,  kadının oyunculuğuyla ilgili fikirleri aynıydı.

Kadının oyunculuğundan çok erkeğin oyunculuğu ön plandaydı .

Eskiden kadınlar kendi yeteneklerinin ve güçlerinin farkında değillerdi. Çünkü o zamanlarda kadına bir rol verilirdi; kadın mutsuz da olsa o rolü kabul eder ve mutluluk pozları verirdi. Maalesef o dönemlerde sinema kadın hakimiyetinden yoksundu.

70'li yıllarda sinemaya emek vermiş pek çok sinema yazarı, oyuncu ve yönetmen vardır. Tabii ki haklarını yememek lazım. Eğer onlar olmasaydı sinema bugünlere gelemezdi.

Çünkü kadının değeri yoktu…

Ve ataerkil düzene göre kadın maalesef buna razı göstermeli ve fevri davranışlarda bulunmamalıydı. Erkek egemenliği sinemaya bu şekilde yansımıştır.

Eskiden kadınlar söz sahibi değildi. Ve bu durumun önüne set çekilmesi, dur denilmesi kolay değildi. Bu durumu etkileyen öğelerden biriyse ; Siyasi ideolojilerin sivil oluşumları etkilemesiydi.

Bu tarz filmlerin artmasıyla ise sinemada seyirci sayısında artış görülmüştür. Ve bu olay aynı zamanda halktan bazı kesimin tepkisine yol açmıştır. Bu tepki özellikle oyunculara ve yönetmenlere karşı olmuştur. Burada bir ikilem olduğunun farkındayım. Ben de bunu bu dönemin ünlü yönetmeni Yılmaz Atadeniz' le yaptığım bir röportajda kendisine sorduğumda; başta halkın tepkisi karşısında zorlandıklarını fakat daha sonları filmlerin gişe rekorları kırdığını, bir süre sonra halkın buna alıştığını ve hatta bir kesiminse normal karşıladığını söylemişti.

Günümüze geldiğimizde durum eskiye oranlı çok farklılık gösterir.

Günümüzde kadınlar artık her konuda söz sahibidir. Sinemada kendini ıspatlamış pekçok başarılı yönetmen ve oyuncu kadınlarımız mevcuttur.

Ve sonunda sinemaya yeni bir bakış açısı daha getirilmiş oldu.Kadınların sinemaya katılmasıyla beraber aslında sinemanın bu konuda ne kadar eksik olduğu anlaşılmış oldu.

Bir kadını ancak bir kadın anlayabilir. Kadınların sinemaya atılarak kendi hemcinslerinin hisslerini daha iyi yansıtabildiklerini düşünüyorum.

'Yeşilçam sineması için, tamamen ticari amaç gözetilerek çekilmiş filmlerden ibaret' derler. Hatta işi bilmeyen köyden kentten malını mülkünü satıp gelen insanların bu dönem para kazanmak için film çektiklerinide duydum.

Fakat kim ne derse desin bilinen bir gerçek var ki ; 'yeşilçam filmleri' günümüzde hala izleyici kitlesini korumaya devam etmektedir. Seyircisi azalmayan ve tekrar tekrar izlenilen bu filmlerin günümüzde benzer örneklerinin çekilmeye çalışıldığınıda  zaman zaman görürüz.

Her işin zor ve riskli yanları olduğu gibi oyunculuğunda riskli ve zor yanları vardır. Bunlardan biriside oyuncunun oynadığı rolün,  kaba tabiriyle oyuncuya yapışmasıdır.

Bunlardan bir taneside Banu Alkan ın yıllardır afrodit diye anılmasıdır. Oynadığı rollerde çizdiği çizgisini hiç kaybetmeyen Banu Alkan 90-60-90 vücut hatlarıyla bizim hala afroditimiz olmaya devam eder.

Ve yıllardır 'şuh kadın'olarak bildiğimiz Ahu Tuğba'ysa oynadığı rolün kurbanı bir diğer sanatçımızdır. Normal hayatında gayet sade ve sıradan olması onun bizim gözümüzdeki 'şuh kadın' imajını değiştirmeye yeterli olmayacaktır.

Birde kötü karektere bürünen oyuncular vardır ki, onların işi aslında hepsinden zordur. Halk nedense bunun rol gereği olduğunu bilmesine rağmen, oyuncuyu kötü karekter olarak tanır ve yaklaşımı bu şekilde olur.

Neriman Köksal, 'belkide dünya tatısı bir kadındır ' diye düşünen kişi sayısı malesef çok azdır. Bu olayın benzerlerine günümüzdede rastlanır

Son olarak şunu diyebilirim ki sinema bir gönül işidir. Ama bu gönül işinde karşılık beklerseniz yanılırsınız. Sinemayı sevemezseniz oda sizi sevmeyecektir zaten. Bu işte başarılı ve kalıcı olmak için yapılması gereken tek şey üretmektir. Yeşilçam sinemasının kalıcı ve hala izlenebilir olması, üretkenliğinin fazla olmasından kaynaklanır. İster ticari ister duygusal olsun birşeyler üretmek önemlidir.