LIFESTYLE
Deneyim: İkiz bebek bekliyorsun…
“İkiz bunlar ikiz bebek bekliyorsun ve tek yumurta ikizi tıpatıp aynı olacaklar”.
GÜNCELLEME TARİHİ: 20 Nisan 2010
Deniz ALAN
Ben size hayatımda benim olduğu için çok mutlu olduğum ikizlerimden bahsedeceğim.
Bir gün doktora gittim, doktor "Hamilesin" dedi. Çok sevindim ama bir o kadar da şaşkındım bu duruma. Siyah beyaz ultrason çıkışında yuvarlak bir balonun içinde minnacık bir noktaya gösterip "İşte bebek!" dedi doktorum. Elimde minicik bir noktaya bakakaldım. İçim içime sığmadı. İçimde bir canlı olduğunu düşündükçe önce sevinç, sonra endişe ve korku, her duyguyu karmakarışık bir arada yaşadım.
2 hafta sonra yine doktor kontrolü vardı. Heyecanla doktorun bana göstereceği minik noktaya bakmak isterken doktorum anlamadığım siyah beyaz ultrasona bakıp bir de şöyle bakayım birde böyle bakayım derken ne olduğunu anlamadım, sonra demez mi "İkiz bunlar ikiz bebek bekliyorsun ve tek yumurta ikizi tıpatıp aynı olacaklar".
Hayatımda yaşadığım en büyük şaşkınlıklardan biriydi. İkiz bebek ailede yoktu ki bende nasıl oldu. Ben ikiz bebek mi bekliyorum. İkiz bebek beklemenin şaşkınlığı sarsılmıştım. Bir önceki doktor kontrolündeki minik nokta 2 nokta olmuştu. Bunlar benim bebeklerimdi artık. Hayatım boyunca yaşadığım mutlulukların en büyüğünü yaşıyordum. 2 gün ikiz bebek beklemenin şaşkınlığını üstümden atamadım. Şimdi benim minik minik ayakları, elleri, burunları olan bir değil hem de iki bebeğim mi olacaktı?
Ayrı şehirlerde yaşadığımız için telefonla annemi, babamı sonra kayınvalidemi aradım. Hiçbiri inanamadı. Bebek bekliyorduk ama İkiz bebek beklemiyordu ailede kimse. Eşime ise yüz yüze söylemeye karar verdim ve ilk söylediğimde o da çok şaşırdı. Bu fikre alıştıktan sonra hamilelikte çok dikkat etmem gerektiğini öğrendim.
Hamilelik boyunca hiç olmadığı kadar sağlıklı beslendim. Bazen insanları çıldırtacak kadar yediklerimi sorguladım. Karnım çok hızla büyüyordu.
Aylar geçtikçe minikler kız mı erkek mi, diye merak etmeye başladım. 3,5 aylıkken cinsiyetlerini öğrendik 2 erkek bekliyordum. Karnım 6 aylık hamileyken 9 aylık hamile gibiydi. Her gören doğum yakında mı diyordu oysa daha 3 ay vardı. İkiz olduğunu her söylediğimde insanların şaşkın bakışlarına maruz kaldım. Hele son aylarda karnımın büyüklüğünden ne yürüyebiliyor ne de oturabiliyordum. Şimdi bile hamile resimlerime baktıkça kendi karnımın büyüklüğüne hayret ediyorum.
Bekle bekle derken doktorum "Pazartesi günü bebekleri alalım" dedi. Biz de biran önce kavuşmak istiyoruz ya dedik ki "Cumartesi olsun." ama minik adamlar Çarşamba gecesi sabaha karşı doğmaya karar verdiler. Epidural anesteziyle sezeryan olacaktım fakat bu uzun bekleyişin sonucu o kadar çok heyecanlandım ki, hastanede doktorum "Seni epidural yapamayız genel anestezi yapacağız" dedi. Ameliyathanede şimdi bana ne yapacaklar diye beklerken filmlerde büyük bir aletle burnuma anestezi vereceklerini sanırken kolumdan iğneyle hiç anlamadan anesteziyi verdiler ve ben uyumuşum...
Uyandığımda doktorumun "Bebeklerini aldık, çok sağlıklılar" dediğini hatırlıyorum. Her şey hayal meyal odama çıktığımı anımsıyorum. Sonra 2 minik buruşuk bebeği kucağıma verdiklerini anımsıyorum hayal meyal. Bu anneyle ilk tanışmaydı. Çok bambaşka bir duyguydu, aylarca karnımda hıçkırıklarını tekmelerini hissettikten, yüzlerinin nasıl olacağını hayal ettikten sonra, ikizlerim artık kucağımdaydı. Ve o minik adamlar birbirine hiç benzemiyordu. Acaba tek yumurta derken, çift yumurta ikizi mi doğurmuştum. Oysaki aralarında 200 gr kilo farkı vardı. Birkaç kere doktora "Tek yumurta ikizi olduğuna emin misiniz?" diye sormuştum.
Evet benim annelik maceram böyle başladı. Bundan sonraki günlerde sizlere ikizlerimle ilgili yaşadıklarımdan bahsetmeye devam edeceğim. Görüşmek dileğiyle, sevgiyle kalın.
Ben size hayatımda benim olduğu için çok mutlu olduğum ikizlerimden bahsedeceğim.
Bir gün doktora gittim, doktor "Hamilesin" dedi. Çok sevindim ama bir o kadar da şaşkındım bu duruma. Siyah beyaz ultrason çıkışında yuvarlak bir balonun içinde minnacık bir noktaya gösterip "İşte bebek!" dedi doktorum. Elimde minicik bir noktaya bakakaldım. İçim içime sığmadı. İçimde bir canlı olduğunu düşündükçe önce sevinç, sonra endişe ve korku, her duyguyu karmakarışık bir arada yaşadım.
2 hafta sonra yine doktor kontrolü vardı. Heyecanla doktorun bana göstereceği minik noktaya bakmak isterken doktorum anlamadığım siyah beyaz ultrasona bakıp bir de şöyle bakayım birde böyle bakayım derken ne olduğunu anlamadım, sonra demez mi "İkiz bunlar ikiz bebek bekliyorsun ve tek yumurta ikizi tıpatıp aynı olacaklar".
Hayatımda yaşadığım en büyük şaşkınlıklardan biriydi. İkiz bebek ailede yoktu ki bende nasıl oldu. Ben ikiz bebek mi bekliyorum. İkiz bebek beklemenin şaşkınlığı sarsılmıştım. Bir önceki doktor kontrolündeki minik nokta 2 nokta olmuştu. Bunlar benim bebeklerimdi artık. Hayatım boyunca yaşadığım mutlulukların en büyüğünü yaşıyordum. 2 gün ikiz bebek beklemenin şaşkınlığını üstümden atamadım. Şimdi benim minik minik ayakları, elleri, burunları olan bir değil hem de iki bebeğim mi olacaktı?
Ayrı şehirlerde yaşadığımız için telefonla annemi, babamı sonra kayınvalidemi aradım. Hiçbiri inanamadı. Bebek bekliyorduk ama İkiz bebek beklemiyordu ailede kimse. Eşime ise yüz yüze söylemeye karar verdim ve ilk söylediğimde o da çok şaşırdı. Bu fikre alıştıktan sonra hamilelikte çok dikkat etmem gerektiğini öğrendim. Hamilelik boyunca hiç olmadığı kadar sağlıklı beslendim. Bazen insanları çıldırtacak kadar yediklerimi sorguladım. Karnım çok hızla büyüyordu.
Aylar geçtikçe minikler kız mı erkek mi, diye merak etmeye başladım. 3,5 aylıkken cinsiyetlerini öğrendik 2 erkek bekliyordum. Karnım 6 aylık hamileyken 9 aylık hamile gibiydi. Her gören doğum yakında mı diyordu oysa daha 3 ay vardı. İkiz olduğunu her söylediğimde insanların şaşkın bakışlarına maruz kaldım. Hele son aylarda karnımın büyüklüğünden ne yürüyebiliyor ne de oturabiliyordum. Şimdi bile hamile resimlerime baktıkça kendi karnımın büyüklüğüne hayret ediyorum.
Bekle bekle derken doktorum "Pazartesi günü bebekleri alalım" dedi. Biz de biran önce kavuşmak istiyoruz ya dedik ki "Cumartesi olsun." ama minik adamlar Çarşamba gecesi sabaha karşı doğmaya karar verdiler. Epidural anesteziyle sezeryan olacaktım fakat bu uzun bekleyişin sonucu o kadar çok heyecanlandım ki, hastanede doktorum "Seni epidural yapamayız genel anestezi yapacağız" dedi. Ameliyathanede şimdi bana ne yapacaklar diye beklerken filmlerde büyük bir aletle burnuma anestezi vereceklerini sanırken kolumdan iğneyle hiç anlamadan anesteziyi verdiler ve ben uyumuşum...
Uyandığımda doktorumun "Bebeklerini aldık, çok sağlıklılar" dediğini hatırlıyorum. Her şey hayal meyal odama çıktığımı anımsıyorum. Sonra 2 minik buruşuk bebeği kucağıma verdiklerini anımsıyorum hayal meyal. Bu anneyle ilk tanışmaydı. Çok bambaşka bir duyguydu, aylarca karnımda hıçkırıklarını tekmelerini hissettikten, yüzlerinin nasıl olacağını hayal ettikten sonra, ikizlerim artık kucağımdaydı. Ve o minik adamlar birbirine hiç benzemiyordu. Acaba tek yumurta derken, çift yumurta ikizi mi doğurmuştum. Oysaki aralarında 200 gr kilo farkı vardı. Birkaç kere doktora "Tek yumurta ikizi olduğuna emin misiniz?" diye sormuştum.
Evet benim annelik maceram böyle başladı. Bundan sonraki günlerde sizlere ikizlerimle ilgili yaşadıklarımdan bahsetmeye devam edeceğim. Görüşmek dileğiyle, sevgiyle kalın.
