Paris’te düğün yapmak zor mu?

İşte konu evlilik hazırlıkları. Meğer ne de zor bir süreçmiş. Ama öyle bir tecrübe oldu ki bana, sizinle paylaşmadan geçemezdim. Mekandı, davetli listesiydi, düğün organizasyon şirketleriydi derken kendimizi Paris’tebulduk. Neler mi oldu?

Cosmopolitan / Mete Sözer

Minik sevimli bir düğün istemişimdir hep. Minik ama unutulmaz. Zaten benim aile ufak mı ufak. Zorladım zorladım akrabaydı, eşti, dosttu derken 40’ı bulamadım. Kız tarafı biraz daha iddialı çıktı: 350 kişilik bir davetli listesine ulaştılar! Onlar da haklı. “Birini çağırsan öbürü bozulacak” derken sayı arttı haliyle. Başladık eş-dostun “İstanbul’da evlenmek için uygundur” dediği mekanları teker teker gezmeye. Yahu 15 milyonluk İstanbul’da 400 kişilik kapalı mekan olmaz mı? Yokmuş. Hayatınızın en özel günlerinden birini “Kara Gözlüm, Selvi Boylum Düğün Salonu”nda geçirmek istemiyorsanız pek şansınız yok. Yani “iki bayram arası düğün olmaz”ı geçtik, kışın da evlenemiyorsunuz bu koca şehirde. Kapasitesi nispeten yüksek birkaç özel mekan da otellerin, özel işletmelerin eline düşmüş, tarihi ruhlarını da böylelikle teslim etmişler. Mesela Esma Sultan Yalısı... Zaman içinde sadece dış cephe duvarları kalmış; yalıda aslına uygun bir restorasyon çalışması yapmak yerine cam ve betondan bir yapı yerleştirili vermiş. Kala kala bir tek muhteşem Boğaz manzarası kalmış. O da Allah vergisi zaten. Fiyatlara gelince: Kişi başı 110 Euro civarı. Buna çiçek, böcek, süsleme, nikah şekeri dahil değil. Korkunç bir maliyet!

Avrupa’da çok daha ucuz desem?

Gelelim Paris’e. Bu ne perhiz bu ne lahana turşusu demeyin. Dinleyin. O kadar bozuldum ki doğduğum, büyüdüğüm şehirde gönlüme göre bir düğün yapamayacak olmama... Yıllardır Fransa’da yaşayan bir tanıdığımın verdiği ipucunu takip edip soluğu Paris’te aldım. Yemek yediğim ilk restoran La Tour d’Argent, yani gümüş kule. 1582 yılından beri hizmet veriyor. Sadece şarap mahzeninde 450 bin şişe şarap var. Zaten şarap mönüsü tam 400 sayfa! Zamanında Kral IV. Henri’nin sık sık tercih ettiği bir mekanmış. Tam Notre Dame Kilisesi’ne bakıyor. İçi dışı buram buram tarih dolu.

Tattığım lezzetlerse inanılmaz. Servis muhteşem. İkinci restoran Eyfel Kulesi’nde, 123 metre yükseklikte, dünyanın en önemli birkaç ahçısından biri olan Alain Ducasse’ın şefliğini yaptığı Jules Verne. Yemeklerin muhteşemliğini anlatmama gerek yok sanırım. Üstelik Paris, 360 derece ayaklarınızın altında. Tarifsiz bir tecrübe...

Yani sonuç şu: Uçak fiyatlarının taban yaptığı bu zamanlarda Paris’e gitmek ve konaklamak sandığınızdan çok daha ucuz. Tek şart yüzlerce kişiyi davet etmek yerine o çok özel gecede sadece en yakınlarınızla birlikte olmak. Belki sadece 15 kişi. Ayrıca süstü, püstü hiçbir şeye gerek yok. Her şey olduğu gibi zaten güzel. Karşılığı ise hayatınız boyunca unutamayacağınız bir gece. Ve de nasıl oluyorsa bu şekilde çok daha ucuz. İster Paris’e gidin ister Barselona’ya, ilk bakışta abartılı gibi gözüken böyle bir gece için tek ihtiyacınız sadece biraz cesaret. Şimdi kesin bana kızanlar çıkacaktır.

“E maddi gücü olmayanlar ne yapsın?” gibi. Ama bu yazının amacı bu değil. Sadece bazı gerçekleri göz önüne sermek. İstanbul’da bazı şeyleri daha içine sinmeden yaşamaya çalışan genç çiftlerin (ve tabii ailelerinin) aslında ne kadar da komik durumlara düşebildiği. Paraları ile vezir değil rezil olabilecekleri. Ve şartları biraz zorlamaya çalışanların da çok radikal sanılabilecek (aslında çok basit) çözümler sayesinde hayallerine ulaşabildiği. Aslında yazılıp çizilecek çok şey varama, özet bu...