Pembe şehir Jaipur

Konuklar arasında yer alan Bolka Başaran Harper's Bazaar için kaleme aldı.

"Geçtiğimiz üç yıl içinde, Hindistan'ın Pembe Şehri Jaipur'da sessiz bir kültürel devrim başladı. İngiltere tacının en parlak cevheri Hindistan, maceraperest seyyahların günlüğünde ya çok sevilen ya da nefret edilen bir durak olmanın ötesine geçerek, eski şaşaalı günlerine dönme sürecinde. Tabii ki Jaipur'un genç ve yakışıklı Maharaja'sı Padmanabh Singh, annesi Prenses Diya Kumari ve büyükannesi Rajmata'nın önderliğinde...

Mehrangarh Kalesi

Bu devrimin ilk ayağı sembolik olarak da manidar; Holi kutlamalarına dayanıyor. Holi, hayatın noktalama işaretlerinin festivaller olduğu bu dillere destan ülkenin en önemli festivallerinden biri. Ülke genelinde her yıl farklı din, mezhep ve bölgelerin toplamında binlerce festival kutlanıyor! Holi ise baharın gelişini müjdelerken, iyiliğin kötülük karşısında galibiyetini simgeliyor. Tüm sokaklarda, Hindu evlerinde kutlanıyor. Gökkuşağının renkleriyle! Kutlamalar her yıl, Padmanabh'ın (arkadaşlarının tabiriyle Pacho) ailesiyle ikamet ettigi Jaipur'un City Palace'ında, dolunayda tertiplenen Holika Dahan gecesiyle, kraliyet ailesinin dünyanın dört bir yanından gelen konukları eşliğinde başlatılıyor.

Narlai köyünden

Bizim Hindistan rüyamız da işte bu noktada başlıyor: Günler öncesinden sarayın genel sekreterliğinden gelen bir mail, kutlama için phaganiya isimli özel bir tip sari giymemizi şart koşuyor. Fakat internette aradığımızda, phaganiya ile ilgili hiçbir bilgi yok!

Anlaşılıyor ki bahsedilen, yalnızca kraliyet ailesi fertlerinin Holika Dahan gecesinde giydiği ve Hindu takviminde Phalgun ayını simgeleyen kırmızı, beyaz ve pembe renklerden oluşan el baskısı özel sariler. Pacho'nun annesi Prenses Diya Kumari'nin vakfından sipariş edilebiliyorlar ancak onlar da size yalnızca iki seçenek sunuyor! Benimle gelecek olan arkadaşım Deniz ile anlam veremiyoruz; "Hepimiz aynı mı giyineceğiz yoksa?" İstemeye istemeye de olsa siparişler veriliyor...

Samir Kasliwal'in doğum günü partisinden

Holika Dahan: Kötülüğü Yakan Ateş
Birkaç gün sonra Deniz ile üzerimizde sarilerimiz City Palace'a vardığımızda etrafa bir panayır havası hakim. Sıra sıra dizilmiş süslü, boyalı filler, develer... Alaaddin'in Sihirli Lambası'nı aratmayan bir şölen. Bir ateş yanıyor meydanın ortasında. Yalnız bu ateş, başka ateşlere benzemiyor; kötülüğü yakıyor… Pacho ateşi başlatıyor, çevre halkı ise kendi evlerindeki kötülüğü yakmak üzere ondan kıvılcım almak için birbiriyle yarışıyor! Kısa süre içinde, bizimle aynı giyinmiş olmalarından tanıdığımız diğer davetlilerle Pembe Şehir'in büyüleyici pembe sarayı içinde buluyoruz kendimizi.

Bar Palladio

Burada kırmızı, pembe ve beyazlar hüküm sürüyor. Görüyoruz ki, ilk başta burun kıvırdığımız phaganiya'ların da envai çeşidi, bunların arasında da güzelleri var, hem de her kadının rüyalarını süsleyecek kadar güzelleri…

Işıl ışıl sarilerinin içinde Hintli kızlar ve türbanlarıyla balta girmemiş ormanlarda yasayan egzotik kuşları andıran Hintli oğlanlar etrafımızı sarıyor. Yemekler sarayın mutfağından, krallara layık, haliyle. Ve gecenin bir başka sürprizi: Sarayın avlusuna kurulmuş olan sahneye Gipsy Kings çıkıyor. Dolunayın altında sabahın ilk ışıklarına kadar dans ediliyor.

Hotel Narain Niwas

Holi: Renk Festivali
Bu kez City Palace bir önceki geceden çok farklı bir kimliğe bürünmüş; sarayın bahçesinin dört bir yanında çiçek yaprakları ve çuvallar içinde kök boya pigmentleri, tahta el arabacıkları içinde kurbanlarını bekliyor! Etrafta maymunlar, tavus kuşları ve binbir renge bürünmüş insanlar... Herkes tanınmaz halde! Yalnız bugünün de bir başka şartı var: En beyaz ve atılsa üzülmeyeceğiniz elbiselerinizi giyiyorsunuz çünkü bu boyalar insanın üstünden öyle kolay çıkmıyor. Nitekim sonrasında günlerce üstümüzden boyaları kazıyoruz.

Ne yazık ki, renklere bulandığımız bu günün büyük parçası hatıralarımızda bir hayli bulanık; sonradan öğrendiğimize göre bu çok doğal çünkü o leziz samosaların, biryanilerin, lassilerin her birinin içinde afyon ve Hint keneviri var! Ancak hemen alarma geçmeye hiç gerek yok çünkü bunların hepsi Hindistan'da yasal, hatta kutsal. Hintli arkadaşlarımızın açıkladığına göre bunun nedeni hem insanı transa geçirip doğa ve çevreyle bir olma durumuna olanak sağlamaları, hem de muson yağmurlarının kavurucu sıcaklarında vücut ısısını dengelemeye yardımcı olmaları. Anlayacağınız, arkadaşlarımız anneannelerinin de onayıyla, hatta onlarla birlikte bu maddeleri tüketiyorlar.

Udaipur'daki Lake Palace Hotel

1001 Gece Masalları
Yer, şehir merkezinin biraz dışında terk edilmiş bir kale... Kutlama sebebi, Pacho'nun Holi kutlamalarının geleneksel bir parçası haline gelen, dünyanın en eski mücevhercisi Gem Palace'ın varisi Samir Kasliwal'in doğum günü. Bu kez dress code: 1001 Gece.

Şehrazat'ın torunları edasıyla en parıltılı elbiselerimizle oradayız. Programda bazı adresler var ki, mihrace ve konukların güvenliği için sır gibi saklanıyor. Abartmıyorum, adres resmen verilmiyor: Konuklar buluşup, onlar için tesis edilen arabalarla kaleye götürülüyor. Belli bir noktaya kadar araçla gelindiğinde, ATV'ler sizi kapıda karşılayıp tepeye, kalenin girişine çıkarıyor.

Jaipur Prensesi Diya Kumari, Jaipur Ana Kraliçesi Saheb Padmini Devi ve Jaipur Mihracesi Sawai Padmanabh Singh ji Bahadur

Ayın yine tüm güzelliği üzerinde, bizim gibi en parlak giysisini giymiş o da, tepede ışık saçıyor. Fonda davul sesleri, yol üstünde geleneksel dansçılar, karanlık bir toprak yoldan kaleye çıkıyoruz. Bazı anlar vardır, henüz içindeyken bilirsiniz ki, tüm benliğinizin bir parçası haline gelecekler ve daha bitmeden özlersiniz. Bu, işte o anlardan biri. Büyüleyici. Yine sabahın ilk ışıklarına dek dans ediyoruz. İliklerimize kadar hissederek yaşadığımızı, hayatta olmanın ne büyük nimet olduğunu... Zaten festivallerin de tüm amacı bu değil mi? İsminin hakkını vererek bitiyor Binbir Gece kutlamaları.

Samode Palace

Ancak sadece görüntüde bitiyor çünkü hemen ardından Mumbai'ye uçuyoruz arkadaşlarımızla. Yine Pacho ve arkadaşlarının önderliğinde, Pacho'nun vaftiz babası Prens Charles'ın başkanlığında ve Mistry ailesinin ev sahipliğinde Asya fillerini kurtarmak için düzenlenen bir geceye. Ardından bir düğün geliyor ve bu böyle devam ediyor günlerce. Hindistan'da kutlama yapmak için sebepler hiç bitmiyor ve bu hayal alemi sizi içine çektiği zaman bırakıp da dönmek olağanüstü gayret gerektiriyor.

Mehrangarh Kalesi manzaralı Jodhpur Raas Hotel'in süs havuzu

Tüm pigmentler sonunda üstümüzden akıp gittiğinde, herhangi bir kutlamaya pek de yer olmayan gri-siyah günlerin sıkıcılığının farkına varıyor, baharatların kokusunu, insanların her şeye rağmen güler yüzlü oluşunu, renklerin hükümdarlığını özlüyoruz. Bu insanlardan öğrenecek çok şey var: İnsanlar toza, toprağa, fakirliğe başkaldırırcasına Hindistan sokaklarında daima bir şeyler kutluyor. Ben de hiç değilse kötü enerjileri uzak tutmak için evimin kapısına bir çan asıyor, bu akşam kutlanacak onca şeyin arasından neyi kutlasam diye düşünüyorum."