19. Farkındalığınız yoksa aşkı da unutun parayı da!
LIFESTYLE

19. Farkındalığınız yoksa aşkı da unutun parayı da!

GÜNCELLEME TARİHİ: 24 Mayıs 2011

Merhaba arkadaşlar! En son görüşmemizde, nasıl bir ilişki yaşamak istediğimi sizlerle paylaşmıştım. Değerli Hakan Arabacıoğlu ile yaşam koçluğu yolculuğumdaki, ikinci kazancımı da anlatmak istiyorum. Aslında sıkılmayacağınızı bilsem, yaşadığım her dakikayı anlatacağım ya, neyse… Önce ilk kazancımı hatırlayalım, paraya dair yanlış inançlarımı belirledik, çalışmaya başladık ve ben bu alanda iyileşeceğime yürekten inanıyorum.

Aşkla ilgili çalışmamızın ev ödevinde ise size özledigim aşk ilişkisini, somut bir örnekle anlattım hatırlarsanız. Onu yazarken, yaşam koçluğundan ikinci kazancımı elde ettiğimi hissettim. Nasıl bir ilişki istediğimi hiç tereddüt etmeden cümlelere dökerken, ben artık nasıl biri olmak istediğimi, değişimin beni ne tarafa doğru götürdüğünü kesinlikle gördüm. Kendimi son derece rahat hissettim… Artık eksenim, yakışıklı ve seksi erkekten, güvenilir, dürüst, keyifli erkeğe doğru kaymıştı, çünkü ben dürüst, güvenilir, keyifli biri olmayı seçmiştim ve bunun düşüncesi bile mutlu etti. Yanımda çirkin bir adam görmeyeceksiniz, merak etmeyin, sadece farklılığın altını çizmek istiyorum.

Dün deniz kenarında yürüyüş yaparken, yanımda geçen insanları gördükçe, herkesi sevme hissiyatı içinde olduğumu farkettim, genelde bu kadar sevecen değilimdir! Sanki herkesin de beni sevme ihtimali vardı! Anladım ki, ben olası aşıklarımın beni sevme ihtimalini sevmiştim! Ve bunu deneyimlemek hayli keyifliydi. Hakan'a yazdığım ev ödevim, evrene yazılmış mektup gibiydi, bakalım adam ne zaman hayatıma girecek? Bunu pek fazla düşünmeyeceğim, çünkü gerçekleşeceğine eminim, tanışınca anlatacağım size…

Bir başka deneyimimi de size aktarmak istiyorum. Biliyorsunuz, dertli olduğumuz konular ve kişilere mektup yazmak, bizi iyileştiriyor. www.zestcoaching.com da, "Öfkenizi uygun bir dille ifade edin" başlıklı yazının içinde, mektubun şablonu bulunuyor. Ben iş hayatı ve parayla ilgili, beni üzen konularda mektuplar yazdım. Bazı mektuplarım iş hayatında tanıdığım kişilere de oldu. Mektuplarda, hissettiğim her şeyi, açık bir dille ifade ettim. Sonra mektupları yaktım.

Hakan, mektupları yazarken ağlamanın, iyileşme sürecini hızlandırdığını söylemişti. Ama ben yazarken ağlayamadım. Bugün yine mektup yazmak için oturdum ve aklıma geldiği anda beni ağlatan kişiyi buldum: Babam! Bugün babama mektup yazarken, çok ağladım. Ben babamı üç yıl önce kaybettim, kaybetmeden önceki son yıllarda da ilişkimiz, limoniydi. Bugün bu mektup yazma fikriyle, babamı ne kadar çok özledigimi, ona karşi "iyi evlat olamama" konusunda içimde bir yara olduğunu, pişmanlıklarımı, vicdan azabımı, kendimi babamla ilişkilerim konusunda ne kadar fazla suçladığımı farkettim. Oysa ben neden para kazanamadığımı ögrenmek için mektup yazmaya oturmuştum, bambaşka bir konunun benim canımı yaktığını gördüm. Pek çok iyi özelliğim babama benzerken, parayla ilgili olumsuz davranışlarım da benziyordu, bunu farkettim.

Bu farkındalığın, hayatımın diğer alanlarında beni daha iyiye götüreceğini hissediyorum ama tüm bunların ne anlama geldiğini, yaşam koçumla yapacağım yeni görüşmelerde ögrenecegim. Bakalım sizlerde, benim gibi fark edemediğiniz yaralarla karşılaşacak mısınız? Merak etmeyin, hep beraber iyileşeceğiz, iyi ki beni dinliyorsunuz, hepinizi seviyorum.

aysegul@caferuj.com.tr

Ayşegül'ün yaşam serüvenine giden diğer yazılar içinTIKLAYIN

Ayşegül kimdir?

Hakan Arabacıoğlu kimdir?